اعلامیه جهانی حقوق بشر در 10 دسامبر 1948 به تصویب رسید. در این جا نمی خواهم به جزئیات این اعلامیه بپردازم زیرا مدت زیادی از زمان نگارش جستار های حقوقی ام در دانشگاه گذشته است. اما می خواهم به برخی از نکات این اعلامیه که در بر گیرنده حقوق و آزادی ها که تمام افراد جامعه بشری سزاوار آن هستند و جامعه بایستی از آن ها پاسداری کند، اشاره کنم.
در طول سال ها، انگلستان و برخی دیگر از کشور ها، زمانی به حمایت و دفاع از حقوق بشر می پردازند که قصد دارند آن را بهانه ای برای دخالت در امور کشورهای دیگر کنند. مهم تر این که در موارد بسیاری از این گونه سیاست ها، هدف مورد نظر، بهره برداری مالی برای افراد معینی است تا این که مسئله به رفاه جامعه پیوند داشته باشد.
گاهی کافی است کشوری که اقدام به نقض اعلامیه حقوق بشر کرده است، را مورد تحریم اقتصادی قرار داد. اما این استراتژی را چگونه می توان از سوی کشوری که ثروت شخصی حاکم آن حدود 20 میلیارد دلار (15.3 میلیون پوند) برآورد می شود، پیشنهاد کرد.
در جریان این هفته، شهرت یافتگانی همچون: جورج کلونی، الن دگنرز و التون جان، سعی کردند به تشویق تحریم هتل های زنجیره ای که با سرمایه گذاری سلطان برونئی در کشور های مختلف جهان فعالیت دارد، بپردازند. این ها مجلل ترین هتل ها در جهان بوده و شامل مجموعه دورکیستر است که اداره برترین هتل ها را در لندن و در بیورلی هیلز لس انجلس به عهده دارد.
عامل اصلی این واکنش، قانون جدیدی در مورد اعمال مجازات سنگسار تا حد مرگ برای زوج های همجنس گرای مرد (در صورتی که مرتکب این جرم شناخته شوند) است که اخیرا از سوی سلطان برونئی به تصویب رسیده است. البته مجازات زنا (ارتباط نا مشروع مرد با زن) و حکم قطع دست دزد نیز درج همین قانون است. پیش از این، همجنس گرایی نیز غیر قانونی شناخته شده و برای مرتکب آن 10 سال مجازات وضع شده بود.
در حال حاضر سلطان خواستار اعمال یک نسخه بی رحم تر از قوانین اسلامی است. طبق این قانون جدید که روز چهارشنبه این هفته به اجرا در آمد، مجازات زنان همجنس گرا ، 40 ضربه شلاق و یا ده سال حبس تعیین شده است.
اکنون با توجه به وضعیت موجود در برونئی، شاید این پرسش مطرح شود که آیا تحریم هتل های بسیار مجلل بین المللی که در خدمت اعیان و اشراف زادگان می باشد، می تواند تأثیری بر اوضاع داشته باشد؟ مگر کسی از این اشرافیان توجهی به این مسایل می کند؟ منظورم این است که شاید ارزش یک فنجان چای و یا یک بالش راحت، برای این ثروتمندان، مهم تر از مرگ یک مرد همجنس گرا در برونئی باشد. هر گونه ناراحتی این طبقه از افراد جامعه با یک ماساژ به موقع و پر هزینه، برطرف می شود.
اما در واقع چنین نیست، زیرا آسیب رساندن به منابع مالی و شهرت ثروتمندان، می تواند در تصمیم گیری این افراد شدیدا اثرگذار باشد.
اگر قصد ضربه زدن به کسی را داشته باشید، تنها با شعار دادن علیه او موفق به این کار نخواهید شد. اما اگر اقدام شما، به سرمایه او ضربه وارد کند، آن زمان، تیر به هدف می خورد. به گفته جورج کلونی، این افراد را می توان از راه کیف پول آن ها، آسیب پذیر کرد.
منبع در آمد این هتل های مجلل تنها از طریق مهمانان نیست بلکه تالار ها و اتاق های تابع این هتل ها هر شب میزبان پارتی ها و محافل با شکوهی هستند. از این رو، اقدام تحریم می تواند آسیب جدی به شهرت صاحبان این هتل ها برساند.
امروزه صاحبان مشاغل، اهمیت علامت تجارتی (برند) خود را به خوبی درک می کنند و از هر گونه ارتباط و یا نزدیکی که برند آن ها را آسیب پذیر کند، جدا دوری می کنند.
پس از دریافت پیامی از تویتر آقای کلونی، من مطمئن نیستم که در آینده بتوانم در یک نمایش لباس و یا کنسرت موسیقی که در هتل های دورکیستر، برگزار شود شرکت کنم.
دانشگاه آبریدین و کینگز کالج لندن قصد دارند درجه های افتخاری که به سلطان داده شده است را حذف کنند. اما به نظر نمی رسد این عملکرد های کوچک بتواند سلطان را از اعمال شدید ترین تفسیر از قوانین اسلامی جلوگیری کند. میزان بالای در آمد پولی سلطان از کشور های اسلامی، او را در برابر این انتقادات قوی تر می سازد.
آیا این قوانین عملا به اجرا گذاشته خواهد شد؟ به باور بیشتر مردم برونئی، بسیار بعید است که این گونه قوانین عملی شود. اما تشهیر و آسیب رساندن به موسسات و نهاد های مربوط به برونئی، بیشتر می تواند سلطان را از اعمال این قوانین جلوگیری کند.
صادق خان، شهردار لندن، در اقدامی علیه این قوانین، پیام های بزرگانی مربوط به برونئی را از شبکه حمل و نقل لندن حذف کرده است. این گونه اقدامات جدی می تواند مانع اجرای این قوانین شود و یا حد اقل از تشدید اجرای این قوانین شنیع جلو گیری کند.
با توجه به نکات یاد شده، ایجاب می کند تا سایر نهاد های مرتبط، نیز در برابر این وضعیت پیش آمده دست به اقدام شوند. دانشگاه آکسفورد که مهد قدیمی آموزش و پرورش بوده و تعلقات گسترده ای با سلطان دارد می توانست گامی در این راه بردارد. اما متأسفانه این دانشگاه توان آن را ندارد تا اشاره ای در مورد بازنگری به درجه افتخاری که به سلطان داده است، کند. در عوض، دانشگاه آکسفورد بر حفظ و نگهداری این درجه افتخاری تأکید کرده است.
این عملکرد نشان می دهد که دانشگاهی مانند آکسفورد تا چه اندازه می تواند عقب گرا باشد و تا چه حد در تلاش است تا از گنجینه های گرانبهای خود محافظت کند.
اگر در تلاش برای رساندن آسیب مالی به کسی هستیم، شاید بهتر باشد نخست منابع مالی مسئولان بلند پایه آکسفورد را که حاضر به گوش دادن به دانشجویان خود نیستند، را زیر فشار قرار دهیم.
لازم است جورج کلونی های بیشتری به میدان آیند، این مسئولان را بیرون آورید، تا جای که توان دارید در برابر آن ها ایستادگی کنید. این عملکرد بدون شک بهتر از فریاد کشیدن برای "بریگزیت" است.
اندیپندنت
تاریخ نشر: جمعه 5 آوریل 2019
نویسنده: ویل یونگ
برگردان متن انگلیسی به فارسی: شفیق انصاری
